Kategoria: porywy wiatru

Nasze przedszkole przyjmie pierwsze dzieci w najbliższy poniedziałek. Z całej placówki czyli czterech grup zainteresowanych posłaniem pociech jest ośmioro rodziców. My nie posyłamy. Ale w czym innym pojawił się problem. Prawo znowu nie stanęło na wysokości zadania… Jeżeli placówka będzie otwarta to dzieci pozostające w domach nie będą mogły korzystać z nauczania zdalnego. Norma prawna wykazuje, że jedynie w zamkniętych przedszkolach zajęcia mogą być realizowane w formie zdalnej. No i się zdenerwowałam. My do tej pory mieliśmy zajęcia on-line. A mimo to niestety widzę jak przez te dwa miesiące moje dziecko uwsteczniło się społecznie i emocjonalnie. W wyniku ciągłego przebywania z dorosłymi mam wrażenie, że znowu ma 2 lata… chodzi za mną wszędzie, nie odstępuje na krok, mówi, że boi się koronawirusa. I w sumie to jestem przerażona, bo we wrześniu może nie odnaleźć się w zupełnie nowej grupie. ZNP już zgłosiło zaistniały problem do Ministra i mam nadzieję, że Pan Pion(t)kowski szybko się zreflektuje i zajęcia zostaną przywrócone na mocy prawnej. Całe szczęście, że mamy też wychowawczynię z powołania, która działa przede wszystkim z myślą o dzieciach i coś już planuje 😉

A póki co Juniorka osładza sobie życie koktajlami bananowo – borówkowymi

Jakieś 9 lat temu kupiłam w Galerii Autorskiej Andrzeja Mleczki plakaty, które rozmieściłam w domu. Mamy taki z miłością słonia i mrówki, ze zbuntowanymi ślimakami, które nigdy nie dostały sera za pokazywanie rogów i mamy ten:

Ale po najnowszej ustawie dotyczącej wyborów odnoszę wrażenie, że to wkrótce  przyjdzie zdjąć… Orwell’owska Policja Myśli nadchodzi.

Jedno głosowanie i już wstaliśmy w innym kraju niż się położyliśmy. Całe to gadanie o woli suwerena… I co o tym suwerenie tak naprawdę myślą? Już chyba nikt nie powinien mieć wątpliwości.

10 maja NIE idę na wybory. I żyć w takim kraju, w którym obywatel nic nie znaczy też się odechciewa…

Po poniedziałku w całkiem przyjaznych niebieskich kolorach przyszedł wtorek. Wtorek, który już o 8 rano przybrał barwy granatowo – burzowe przez zmienność decyzji Dyra. Wczoraj było tak, dziś już całkiem inaczej i żeby to jeszcze miało gruntowne uzasadnienie. Może lepiej dokładniej patrzeć w plany niż potem robić ludźmi roszady z godziny na godzinę!

No i jeszcze właśnie zgubiłam swój brelok z kasetą ze Strażników Galaktyki. Oby do 14 bo w pracy już humor mi się nie poprawi. A popołudniu nadzwyczajna dawka kalorii przy torcie wpłynie pozytywnie na poziom dopaminy i serotoniny w organizmie.

Co dziś przeczytałam w doniesieniach medialnych? Że wczoraj w trakcie rozgrywanego meczu charytatywnego na rzecz chorej na białaczkę dziewczynki na halę wtargnęło 30 kibolskich chuliganów, których celem było zdobycie flag grającego tam zespołu, którego kibice współorganizowali turniej. Wywiązała się rozróba jakich mało na oczach rodzin z dziećmi, którzy przyszli wesprzeć leczenie chorego dziecka. Policja zatrzymała aż jedną osobę?!? Wszystko brzmi jak jakiś absurd, prawda? A rozegrało się naprawdę i wcale nie na końcu świata, tylko u nas, w Polsce. Wstyd mi, że pozwolono by to chuligańskie środowisko tak się rozpasało, że nie czują respektu ani granic. Wstyd!

Mówi się, że kobiecie zakupy zawsze poprawiają nastrój. Otóż NIE, albo nie jestem typową kobietą… Wczorajszy dzień zepsuła mi przedszkolanka do tego stopnia, że aż się we mnie zagotowało. Po obiedzie miałam zaplanowany wyjazd do małej galerii. Umowy nowe podpisałam, tam też mnie podirytowali, ale taki już ich urok. Potem już miały być same przyjemności. Poszłam do herbaciarni po herbatkę od Juniorki dla Babci, wybrałam orange dream, bardzo aromatyczna mieszanka. Kupiłam nieocieplane botki bo w ocieplanych bywa zdecydowanie za ciepło. I czapkę, bo ta którą kupiłam na zimę też jest nieadekwatna do temperatur. Tak na marginesie to kurtkę też kupiłam za ciepłą i w efekcie przeprosiłam się z płaszczem, który kilka sezonów przewisiał w szafie. Dodatkowo kupiłam piękny kolorowy szal. Ale to nie pomogło. Humor dalej był do kitu, pod skórą wrzało, za to proces decyzyjny był zdecydowanie utrudniony. To wszystko odbiło się dzisiejszym migrenowym bólem głowy.

Sztorm na pokładzie, moim, wewnętrznym pokładzie. Wszystko irytuje i tylko milimetrów brakuje by zawleczka wypadła na dobre. Pomiędzy piorunami następuje cisza. Cisza, w której nie funkcjonuje nic, nawet myśl z trudem przez mózgownicę się przeciska. Tylko zaszyć się pod kocem na tydzień. Ale cisza jest złudna i zaraz znowu nastepuje grzmot, a moją łódeczką szamocą fale emocji.

A jakby tego było mało to tam gdzie nie trzeba zostawiłam wejściówki na niedzielny spektakl dla Juniorki. I specjalnie będę musiała tam jechać, a nie powinno mnie w ogóle tam jutro być…