Kategoria: odcienie codzienności

Dziś mamy:

21 dzień

21ego roku

XXIego wieku

Próbowałam napisać dziś notki w dwóch tematach. Ale idzie jak po grudzie. Spod palców wychodzą słowa, układają się w zdania, a na końcu i tak coś nie gra. Dziś pozostanie więc null.

Wolę kursy i szkolenia w formie webinarów czy samokształcenia udostępniane na różnych platformach. Jeszcze przed pandemią wybierałam takie formy przede wszystkim, choć było ich znacznie mniej niż teraz. Pasuje mi taka forma dokształcania i zawsze byłam zadowolona. Do przedwczoraj, kiedy to zabrałam się za okresowe bhp. I choć poprzednich szkoleń z tego zakresu w wersji stacjonarnej szczerze nie lubiłam, to tym razem jednak doszłam do wniosku, że były zawsze lepiej przygotowane i przeprowadzone niż to on-line’owe. 160 stron materiału w 3 modułach, żywcem przeniesionego z podręczników i zero odniesień do realnych sytuacji. Chciałam zaliczyć wszystkie 3 testy jednego dnia, żeby nie tracić prawdziwie feryjnych dni więc się zawzięłam. Klęłam i psioczyłam. A po stwierdzeniu Juniorki: „jeszcze siedzisz w tym internecie!?!” miałam ochotę rzucić laptopem o ścianę. Ale skończyłam i mam nadzieję zapomnieć o tym szaleństwie na kolejne 5 lat.

Tymczasem przez wtorek śniegu jeszcze trochę dopadało, co prawda ilość nie jest zawrotna, ale i tak cieszy i małych i dużych (o, dziwo). Sanki w ciągłym użyciu, choć ciągniecie 24 kg po naszych wertepach do najłatwiejszych nie należy, ale się jeździ to znaczy ciągnie 😉 Ze śnieżnych babek powstał fort, jest też nowy bałwan (postawiony w niedostępnym dla psów miejscu). Rękawiczki schną na kaloryferach. A kurtkę Juniorki to wczoraj od razu jedynie można było wyprać 😉 lepiąc bałwana gdy już zmierzchało dokopała się do błota 😉 na szczęście kurtka powieszona nad kaloryferem na dzisiejsze wyjście już była gotowa. Teraz odsapka, obiad i powrót do krainy śniegu 😉

Krótko przed Świętami w aplikacji firmy kurierskiej pojawiła mi się nie moja przesyłka. Gdy była gotowa do odebrania nawet kontaktowałam się z firmą w tej sprawie. Nie wiedziałam czy właściwa osoba ma informacje o swojej przesyłce, a sądziłam, że może to być prezent pod choinkę. Gdy przesyłka została odebrana odczytałam odpowiednią informację w aplikacji… Trochę to dziwne, ale może gdzieś ktoś zrobił czeski błąd wpisując numer telefonu. Jeszcze przed nowym rokiem dostałam SMS z wiadomością, że przesyłka (ta sama) wyruszyła w drogę powrotną do nadawcy. W aplikacji tym razem już nic nie było. Kolejny SMS był już z wiadomością od firmy sprzedającej o zarejestrowaniu reklamacji. Potem przyszedł jeszcze jeden z informacją o uznaniu reklamacji i zwrocie kosztów. Nie wiem dlaczego te informacje do mnie docierały? Nie wiem czy ta właściwa osoba też dostawała SMSy czy informacje o swoim zakupie sprawdzała np. w mailu? Trochę mnie to zastanowiło i doszukałam się na przykład artykułu sprzed roku, że u dwóch operatorów funkcjonował ten sam numer telefonu. Co prawda nie przydarzają mi się historie połączeń w nim opisane (poza pomyłkami najczęściej z samochodowych ogłoszeń raz na jakiś czas), ale na telefonie to ja też nie wiszę…

I całkiem niepostrzeżenie przeleciał tydzień ferii. Juniorka pilnie pracuje i po śniadaniu siada do swoich kart pracy. Zostało Jej 6 do zrobienia. W sumie to podziwiam, bo nie marudzi i zawsze 3 uzupełnia, tak jak Pani mówiła 😉 Ale też bawi się i odpoczywa. Ja miałam szkolenie on-line, w piątek musiałam pojechać do pracy i zliczyć dane do sprawozdania, jeszcze bhp mi „wyszło” (ale i tu jest opcja zaliczenia go on line). Dom trochę przejrzał bo systematycznie (nie przepracowując się 😉 ) można to czy tamto ogarnąć. Jest też dużo czasu na przyjemności, bo w końcu po to ma się wolne 😉 Zainstalowałam sobie apkę z nauką włoskiego i bawię się nią przed snem 😉 Wczoraj wieczorem poleciałam na falach do Szczecina na koncert „Lata dwudzieste, lata trzydzieste”. Dziś rozpieściłam nasze podniebienia prawdziwą gorącą czekoladą z mleka, śmietany kremówki i dwóch tabliczek deserówki. A „pasja” malowania 😉 no cóż po wsparciu z komentarzy z poprzedniego wpisu, raz kozie śmierć 😉 bzy zamówione, a żeby skorzystać z darmowej dostawy 😉 to zamówiłam też pandę do Juniorkowego pokoju 🙂 i to od niej zacznę swoją przygodę z malowaniem po numerach.

Podsumowań końcoworocznych nie robię. I tak analizuję wszystko na bieżąco i po latach też (introwertykalni tak miewają). Postanowienia noworoczne? No cóż… jak naprawdę chce się coś zmienić, zakończyć, rozpocząć to nie trzeba z tym czekać do nowego roku. Z postanowień noworocznych to tylko blue monday się zrodził i przynajmniej nigdy ta chandra mnie nie dopada 😉 Pod statyczną lupę mogę wziąć bloga. 2020 rok to 278 wpisów i 38 846 słów, co daje średnio 140 słów na wpis (nie lubię by te były zbyt długie). Nieźle, w końcu zawsze szereguję swój blog w pamiętnikach osobistych, a jak pamiętnik to zapisy powinny być regularne.

W statystykach środy wygrają zakupy 😉 bo zaliczyłam sklep akwarystyczny i ubrania z nowego rozmiaru dla Juniorki i jeszcze coś dla Małża. Małżu popisał się wielce wychowawczym podejściem przez co znowu jestem ta zła… no cóż, taka widać moja rola i się może nawet przyzwyczaiłam. Śnieg trochę wymieszany z błotem, ale generalnie się utrzymuje, a opady jeszcze mają się pojawić. Bałwany nie przetrwały, ale nie do końca jestem pewna czy to wina temperatury czy wielkiego, ciekawskiego nochala Luśki… następnego bałwana dla pewności lepiej postawić w oddzielonym ogrodzie, a nie przed domem 😉

Mgła. Mleczna i bajeczna (do pewnego momentu) towarzyszyła nam non stop przez prawie pięć dni. Zaczęło się w środowe popołudnie 30 grudnia, kiedy to wyruszaliśmy na spacer świąteczną starówką. Lubię mgłę więc nie przeszkadzało mi, że w ciągu dnia nie opada, a jedynie odrobinę się rozrzedza. Potem przyszedł mleczny Sylwester. Juniorka się zawzięła i doczekała północy. Wie dlaczego nie powinno się odpalać fajerwerków, ale jest tylko dzieckiem, i sztuczne ognie po prostu ją zachwycają i to był jej główny cel czekania do północy. Domy u nas stoją w oddaleniu od siebie, a że mgła była gęsta to słychać było, że strzelają, ewentualnie niebo jakby nabierało innego koloru… i tyle. Fajerwerków nie było widać i dziecko poszło spać zawiedzione. W tym momencie już mniej tą mgłę lubiłam. Ale dalej był pewien plus, mgła wraz z delikatnym mrozem sprawiła, że świat nabrał bajkowego wyglądu. Mgła pozamarzała na gałązkach, trawie itp.

Z soboty na niedzielę zaczął wiać dość silny wiatr. Przy samym domu rosną brzozy. Pod wpływem wiatru lód z długich i wiotkich gałęzi brzozowych zaczął się wykruszać i opadać na dach. Efekt był taki jakby jakieś zwierzaki po dachu biegały, nawet Mężu w nocy na balkon z latarką wyszedł żeby sprawdzić czy to przypadkiem kuna nie wróciła (no i się właśnie okazało, że to lód z gałązek). Do południa też jeszcze się strząsał, uderzając o dach i szyby w oknach… I tu już miałam dość tej mgły… I tak nadszedł poniedziałek, dziś już mgły nie ma. Co prawda jest pochmurno i biel miesza się dalej z szarością. Ale to inna biel, pierwszym widokiem poranka był pierwszy tej zimy śnieg. Czy się utrzyma? Wątpliwe, gdy patrzę na prognozę. Ale przynajmniej trochę zabawy jest.

Tymczasem rzucił mi się w oczy post portalu miejskiego. A tam o armagedonie(?) piszą, o 11 kolizjach, o zalegających śniegu – a spadło go raptem 2 cm i oczywiście krzykach: „gdzie są drogowcy”. Ludziom się nie dogodzi 😉