Kategoria: Juniorka

Mały człowiek zaczyna zaznaczać swoje istnienie. Brzuch przestał być płaski i powoli zaczyna być widoczny pod ubraniem. Staram się nie nastawiać na płeć, ale mimo to mam nadzieję, że to chłopak. Miejsce, w którym żyjemy jest rajem dla małego chłopca, na każdym kroku męski świat ojca i syna. Dziewczynka utytłana w smarze trudno przechodzi mi przez myśl dlatego za bardzo trzymałabym ją pod kloszem. Ale co będzie to się okaże…

Tej nocy śniło mi się, że mieliśmy córkę. Specjalnie nie zastanawiam się nad płcią dziecka, ale mówiąc najczęściej używam rodzaju męskiego. W sumie chciałabym już wiedzieć kto tam zamieszkał i mam nadzieję, że nie będzie się z tym ukrywał na następnym usg. Można by pomyśleć o imieniu bo nie chcę wymyślać dwóch wariantów, a i z jednym będzie i tak niezłe wyzwanie jak dla mnie.

Maluch obejrzany i pomierzony. Wszystko okazało się być prawidłowo. Badanie mu nie przeszkadzało, ćwiczył podskoki i połykał płyn owodniowy. Za to u mnie mogą się pojawić problemy z ciśnieniem. Oby to tylko okazało się emocjami w trakcie badań, jak na razie mierzenie kontrolne w domu i pół tableteczki dla pewności.

Jutro cały dzień poza domem i niestety nie mam koncepcji co do ubrania żeby się nie przegrzać ani nie zmarznąć.

Zdarzało nam się określać jakie będzie nasze dziecko. Najczęściej w jakimś zabawnym kontekście, że kiedyś będzie siedziało między nami w łóżku w niedzielny poranek i oglądało Pingwiny z Madagaskaru (bo my je oglądamy), że będzie uparciuchem po mamusi albo niezłym asem po tatusiu. To wszystko było przed. Dziś mój Mąż powiedział coś w stylu ciekawe jaka ona lub on będzie – i już nawet nie wiem jak zdanie skończył – bo mnie właśnie w tej chwili olśniło, że ono faktycznie będzie już za 7 miesięcy, nasze i realne. Wcześniejsze głupawe, bądź co bądź, rozważania nabrały innego sensu.

Byliśmy dziś na wizycie już u mojej pani doktor. Wizyta bez porównania, lekarka sama od siebie dużo wyjaśnia, tłumaczy, pokazuje. Dobrze, że już jest po urlopie 😉 Podglądaliśmy Człowieczka i szczęki nam opadły. Mąż widział usg na żywo pierwszy raz więc Jemu tym bardziej. Człowieczek niesamowicie urósł przez te 3 tygodnie. A w obrazie 3D to już w ogóle widać jego główkę, plecki, wystające rączki i nóżki. Wyniki mam dobre, maluch też rozwija się prawidłowo. Duża to ulga gdy słyszy się, że wszystko jest dobrze.

Człowieczek ma już swoją pierwszą fotkę. A najlepsze, że będzie miał kuzyna lub kuzynkę w tym samym wieku. Jednak wzięłam zwolnienie, zobaczymy czy się nie zanudzę ale pewnie nie a i na przeziębienia będę mniej narażona. Mimo, że już „Coś” na monitorze było widać to nadal oswajam się z myślą bycia w ciąży. A największym objawem jest teraz przypisywanie wszystkich dolegliwości odmiennemu stanowi.

Na razie czuję się jak tytułowe jajko niespodzianka, oswajam się z dziwną jeszcze na tą chwilę świadomością, że w moim brzuchu „zamieszkał” człowiek. Moja lekarka jest na urlopie i na pierwszą wizytę muszę iść do kogoś nieznanego.

Czerwień czerwienią. Taak. Tylko czym jest to, co spojrzało na mnie zza drzwi? Nie, to nie może być rozczarowanie skoro jest tak jak chciałam. A może… może jednak dojrzewam…

„Tak to jest, nagle dojrzewa się do tego, do czego człowiek nie mógł dojrzeć przez całe życie. To, co było niemożliwe, staje się możliwe” [H. Kowalewska]

Może i ze mną tak się dzieje… tak będzie…

W wyniku długich przemyśleń uznałam, że najlepszy czas to pierwsza połowa roku. Teraz uważam, że chyba jednak zima ze względu na dużo wolnego czasu jakim dysponuje wtedy mój Mąż. A właściwie to… to nie jest dla mnie. AAAAAA….