![[od]cienie wiatru…](https://cieniewiatru.home.blog/wp-content/uploads/2022/08/panika-baner-1.jpg)
"Już jesień rodzi się w moich oczach. Króluje przez kilka miesięcy i odchodzi. Jestem jak jesień złota, szczera, ciepła, zimna. Kocham jesień. Kiedyś przysypie mnie liśćmi. Jestem jesienią... Widzę, że przemijam."
"Jesiennego krwotoku nic już nie powstrzyma. Czerwień kapie z parku na ulicę... jesień żyły sobie rozcięła i blednie z zimna, jak śmiertelnie senna Eunice..."
Oba wiersze to twórczość Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej. Kocham wiosnę, nie jesień. Ale tak właśnie jesień postrzegam. Tylko wokół naszego domu bardziej złota ta jesień.
[od]cienie wiatru... 
Ten cudny psiaczek ze zdjęcia jest chyba szczęśliwy bez względu na jesień czy niejesień 😍
oj tak Aniu 🙂 czy słońce czy deszcz swoje wybiegać i wybawić się musi, zobaczymy co „powie” jak przyjdzie mróz, chociaż mam w planach zakupić mu sweterek… 😉
Te kolory, ciepłe swetry i koce rekompensują jesienne chłody. Ale jest i coś nostalgicznego, jak w wierszu, jak w przemijaniu. I nie bez powodu mówi się na starość o jesieni życia..
Aktualnie owe liście z wiersza już tak łatwo nas nie przysypią, bo na cmentarzach drzewa powycinane.
Jesień jest nostalgiczna… Ale kolory ma piękne.
wiersze piękne…
Ale i tak czekam już na wiosnę!
Wiosna jest fajna bo zapowiada lato. To takie przebudzenie po zimie, ale kocham jesień. Jej kolory i nostalgię, ciszę a czasem wiatr