Miesiąc: Maj 2021

Rozpoczęły się najbardziej nerwowe 4 tygodnie roku. Teraz jeszcze bardziej, gdyż ze względu na pandemię jedno działanie zostało przesunięte na czerwiec (pozornie po to, żeby było więcej czasu… hm…), za które ja jestem odpowiedzialna. Hormony stresu implikują różne „dolegliwości”. Dziś nad ranem obudziłam się zszokowana snem, w którym zmarła osoba z mojej rodziny. Spirale się nakręcają, świata nie ogarniam, nie dostrzegam i zapominam. Całe szczęście dzień dziś ładny i chociaż byłam zła, że dyro wysyła mnie na wyjazd i że stracę cenne godziny bycia na miejscu to jednak dotleniłam się i chwyciłam naturalnej witaminy D, a tego przez najbliższy miesiąc będę bardzo potrzebować. Więcej serotoniny i endorfin, a miej kortyzolu znaczy… aby do urlopu 😉

Mój kuzyn ma swoje powiedzenie: „niedzielna praca w g***o się obraca”. No i cóż i parę razy w życiu już się to sprawdziło 😉 A dziś był kolejny raz. A może to dlatego, że jak już chciałam coś robić to mogłam to, co aktualnie w domu trzeba, a nie się upiększać? Nie jestem sprawna manualnie, paznokcie jakoś tam maluję 😉 ale próbuję swoich sił w stampingu. Zaopatrzyłam się w stemple, płytki i odpowiednie lakiery. I już raz całkiem fajnie mi stempelki na paznokciach wyszły. I chociaż wszystko jeszcze dobrze się trzymało, nie było żadnych odprysków to próżność kazała zmienić stylizację. Co ja się namęczyłam, lakier nijak nie chciał się odbijać na stemplu. Wszystko w końcu było w lakierze. Wściekłam się i zmyłam paznokcie. Ale po obiedzie stwierdziłam, że spróbuję jeszcze raz z lakierem, którego używałam tydzień temu. Jest innej firmy niż ten, który dzisiaj zaplanowałam. No i jakie było moje zdziwienie i radość jak biały bez problemu się stemplował 🙂 I kolejne nakłady na paznokcie poczynione bo kupiłam inne kolory lakierów tej firmy, która u mnie działa. No przecież muszę technikę dopracować, bo mi się ta forma podoba 😀

Każdy kraj ma inne przepisy dotyczące przewożenia dzieci pojazdami. W Polsce według obecnego prawa dziecko w samochodzie przewożone w foteliku jest do osiągnięcia 150 cm wzrostu. Kryteria wiekowe zostały zniesione, jest jeszcze dotyczące wagi powyżej 36kg, ale podobno producenci fotelików sprzedają już takie do 50kg. Generalnie jeśli chodzi o samochody, pojazdy na czterech kołach i z dachem nad głową to nasze prawo jest dość restrykcyjne. Inaczej sprawa wygląda z motocyklami. Oczywiście różne kraje różnie regulują tą kwestie na przykład wiekiem, chyba w Chorwacji minimalny wiek pasażera to 12 lat, gdzie indziej trzeba mieć 18. Polskie prawo o ruchu drogowym określa, że przewożąc na motocyklu dziecko młodsze niż 7 lat należy poruszać się z prędkością nie większą niż 40km/h, od 7 lat ograniczenia prędkości już nie ma. Dziecko musi mieć certyfikowany kask i musi siedzieć na miejscu pasażera (przewożenie kogokolwiek przed kierowcą jest zabronione). I to w zasadzie wszystko. Nasi ustawodawcy pozostawili niemal wszystko w gestii rodzica i jego rozsądku… Oczywiście w sprzedaży dostępne są pasy dla kierowcy ułatwiające trzymanie się pasażera, foteliki czy szelki przypinające dziecko do kierowcy (ale nie chciałabym być przypięta na stałe do kierowcy bo to stwarza wbrew pozorom większe niebezpieczeństwo). Gdy ja zaczynałam przygodę z motocyklami czasy (czyli pojazdy i ogólnie ruch na drogach) były inne, prawo nie wymagało kasków, a dziecko mogło jeździć pomiędzy kierowcą a pasażerem i tak właśnie jeździłam z rodzicami. Gdy byłam starsza i dotykałam stopami podnóżków jeździłam już tylko z Tatą W moim odczuciu możliwość postawienia stopy na podnóżku jest ważna, tak samo jak możliwość dobrego złapania się kierowcy bo do chwytaków motocyklowych dla pasażera dziecko często nie dosięgnie. A tak to już jest, że część dzieci jest zafascynowana jazdą na dwóch kółkach. Juniorka też… Druga prawda też jest taka, że gdybym ja wsiadła na motocykl jako dorosła osoba to byłabym przeciwwagą dla kierowcy (czyli prostą drogą do wyłożenia maszyny na zakrętach), to jazda z Tatą nauczyła mnie balansowania ciałem bo Tacie ufa się bezgranicznie. Mój Mąż tego wszystkiego w odpowiednim czasie i przy spełnieniu odpowiednich warunków nauczy Juniorkę. Może Ona kiedyś pójdzie krok dalej niż ja i zrobi motocyklowe prawo jazdy.

No cóż, wiosna nas jednak nie rozpieszcza. Deszcz, wiatr, słońce niby jest, ale mało ciepła daje. Trzeba się otulać tym co miłe. Gdy ciśnienie spada bo pada to aromatyczna kawa się przydaje. W domu pachnie bzem. Gdy się wyjdzie wciąż miodnie pachnie rzepakiem. Przepadłam też w feerii zapachów perfumeryjnych, kupując ostatnio trzy flakony 😉 w nutach owocowo/cytrusowo – kwiatowych. Nuty niby podobne, a jednak zapachy różne i na inne okazje przydatne. By wyjść z domu trzeba upolować okno pogodowe. Dziś próbowaliśmy się wstrzelić z przejażdżką motocyklową. Wyjeżdżając patrzyliśmy na niebo i smugi opadowe i od razu kierowaliśmy się w przeciwną stronę. Do końca jednak nam się nie udało, ale całe szczęście deszcz udało się przeczekać pod wiatą przy ośrodku wypoczynkowym nad jeziorem, a podgrzewane siedzenia też się potem przydały 😉 Zrobiliśmy jakieś 50km. Fajnie i super. Tylko, że Juniorka po 5 minutach od naszego wyjazdu pytała kiedy wrócimy… bo najchętniej pojechałaby z nami. Mimo, że zimna wiosna to jednak wszędzie ją widać, czym i dzisiaj cieszyłam oczy. No i udało mi się w końcu złożyć moją wczesną wiosnę w całość.

Pan, bo widać to po aktualnym upierzeniu pliszki siwej, której to w tym roku całkiem sporo wokół domu. Za to populacja wróbli maleńka.

Mój Mąż zazwyczaj nie wjeżdża samochodem do garażu w ciągu dnia. I w ostatnią sobotę też go tak zostawił gdy wróciliśmy z zakupów. Pijąc w kuchni kawę, zwrócona w stronę okna, zauważyłam ptaszka, który uparcie lata przed lusterkiem bocznym, to na nim przysiada, to na drzwiach, i jest mocno zaaferowany tym, co w lusterku. Gdy wyszłam z domu odleciał, ale niezbyt daleko i tylko na chwilę, wracał gdy znowu czuł się bezpiecznie i „tańczył” dalej. Drzwi i lusterko zafajdane więc Mężu wprowadził samochód do garażu. Ale pliszka gdy tylko widzi samochód przylatuje… Zakochany? Obłąkany? Dziś pakujemy się rano z Juniorką do mojego samochodu, patrzę… i też mam zafajdane drzwi i porysowane dziobem lusterko. Skubany musiał zostać na noc w garażu i zobaczył, że tych uwięzionych w lusterkach jest więcej… I co z takim delikwentem zrobić?